การแสดงเซิ้ง ชุดเซิ้งกระติ๊บข้าวและชุดเซิ้งโปงลาง แสดงในพิธีเปิดงาน KICK OFF DAY “นับถอยหลังสู่การเลือกตั้งผู้แทนเกษตรกร” โดย นายอำนวย ปะติเส รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ณ สำนักงานกองทุนฟื้นฟูและพัฒนาเกษตรกร
เซิ้งกระติ๊บข้าวหรือเซิ้งอีสาน
เซิ้งอีสานได้แบบอย่างมาจากการเซิ้งบั้งไฟ ท่าทางแต่เดิม มีแค่การเซิ้งยกมือไปมาและตบมือให้เข้ากับจังหวะเสียงเพลงโดยไม่ได้คำนึงถึงความสวยงาม
ในราว พ.ศ. 2507 สมเด็จพระบรมราชินีนาถต้องพระราชประสงค์การแสดงของภาคอีสาน เพื่อต้อนรับสมเด็จพระนางเจ้าอะเลียนา และเจ้าหญิงบีทริกซ์ แห่งประเทศเนเธอร์แลนด์ จึงมีการ โดยใช้เพลงหมอลำจังหวะช้าเร็ว แต่ไม่มีใครยอมห้อยกระติบข้าวเพราะเห็นว่ารุงรัง
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จทอดพระเนตร พระองค์จึงรับสั่งให้ใครสักคนหนึ่งลองรำระหว่าง ไม่ห้อยกระติบข้าว หรือห้อยกระติบข้าวแล้วจะเป็นอย่างไร คุณหญิงเบญจวรรณ อรวรรณ เป็นผู้ทดลองรำดู ครั้งแรกไม่ห้อยกระติบข้าวก็น่ารักดี ครั้งที่สองรำโดยห้อยกระติบข้าวทุกคนก็คิดว่ากำลังน่ารัก พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงรับสั่งคำเดียวว่า “น่าเอ็นดูดีนี่” ผู้รำทุกคนก็พากันรีบห้อยกระติบข้าวทางไหล่ขวาทุกคน การเซิ้งครั้งนั้น ท่านผู้หญิงมณีรัตน์ บุนนาค เรียกชื่อว่า “เซิ้งอีสาน” ต่อมามีผู้นำเซิ้งอีสานไปแสดงกันทั่วไปแต่เปลี่ยนชื่อใหม่ว่า “เซิ้งกระติบข้าว“อ้างอิง : บ้านรักษ์ไทย
เซิ้งโปงลาง
เป็นการแสดงพื้นเมืองเพื่อความสนุกสนานรื่นเริงของชาวไทยอีสาน ใช้ท่ารำที่ประดิษฐ์ขึ้นตามทำนองเพลง อันเกิดจากความบันดาลใจ ด้วยลีลาแคล่วคล่องว่องไว กระฉับกระเฉง สนุกสนาน นิยมเล่นกันมากใน จังหวัดกาฬสินธุ์
